Vorig jaar startte ik schoorvoetend een blog op een andere locatie. De weinige posts die er stonden haalde ik offline. Hier herpost ik het eerste bericht, exact 365 dagen geleden geschreven: (En ja, het is eigenlijk Throwback Saturday vandaag, maar dat bekt niet zo lekker.)
De kinderen spelen beneden met Clics, heerlijk Belgisch speelgoed. Vanmorgen speelde ik met hen mee. Het was pure mindfulness.
Ik zit in de bureau die we hebben geïnstalleerd vorige zomer. Een houten blad van drie meter en elf centimeter lang dat rust op zwarte schragen uit Brico. Om genoeg vernis te hebben ben ik nog een keer teruggekeerd naar de doehetzelfzaak, om zeker niet zonder te zitten.
Het was een typisch bezoek aan de Brico zoals ik ze vrees. Ik stapte binnen, vol goede moed. Mijn pas was versneld. Die keer zou ik me niet laten vangen. Binnen en buiten, ik wist waarvoor ik kwam. De twijfel over de aankoop zou niet binnensluipen, niet vandaag.
Daar stond ik, voor het rek met verven en vernissen. De eerste keer had ik mijn hoofd gepijnigd over de juiste hoeveelheid. Even hoofdrekenen, 65 centimeter maal drie meter elf centimeter, twee kanten, dat is ongeveer vijf vierkante meter. Dan moet ik met dat kleine potje toekomen … Toch twijfelen. Minutenlang twijfelen. Een kwartier, een half uur, van tellen en rekenen, iets in de kar zetten en weer terug het rek in. Ik begon honger te krijgen, de besluiteloosheid wilde eten. Ik stapte buiten met een kleine pot en een grote vraag: had ik misschien toch dat grote potje moeten nemen?
Ja dus. Toen ik een dag of twee later de tweede poging deed in de Brico kocht ik meteen een grote doos. Zo zouden we zeker toekomen. De overschot zou zijn wat ze is: overschot. Het was een overwinning toen, om eens niet te twijfelen en mezelf de zielenrust te gunnen van genoeg te hebben in huis, zonder cijferen.
Tien jaar geleden startte ik een blog. Onder schuilnaam. Er stonden een paar kleine posts op. Tien jaar lang heb ik kleine dingen geschreven, getwijfeld om ze te publiceren en het nooit gedaan. Ik heb veel honger gehad in die jaren.
Vandaag doe ik een tweede poging. Er staat een bericht op deze plek. Het was een overwinning om eens niet te twijfelen.
Kleine update: vandaag, 1 jaar later, ziet die bureau er zo uit. Zowel ik (links) als mekeppeke (rechts) hebben er ons knus genesteld:
Wil aub niet twijfelen over bloggen of niet bloggen.
Ik ben fan.
🍀
Hoi Hilde, fijn om te lezen. Ik doe verder, beloofd! 🙂