Zo’n rijk gevoel!
Elke dag overloop ik even waar ik me dankbaar voor voel. Dat kan in de zetel zijn, ’s avonds, in mijn hoofd. Of in mijn dagboek een paar zinnen. Of midden op de dag, onderweg op de trein. Of liggend in de tuin met de blik opde wolken. Of in bed voor het in slaap vallen. Ja, soms zelfs bij het opstaan.
Ooit deed ik het wat geforceerd – als in: elke avond opschrijven of mediteren over waar ik dankbaar voor was, over wat leuk was geweest die dag. Nu komt het spontaan: dankbaar voor de kat die op mijn schoot kwam zitten, de zon die scheen na een koude voormiddag, mekeppeke die warmte spreekt aan de telefoon, mijn schoonmoeder die komt helpen in het huishouden, vrienden die onze kinderen opvangen, lekkere aardbeien uit de winkel …
Er is zoveel om dankbaar voor te zijn. En ik kan zeggen: wat een krachtig instrument om er even bij stil te staan. Gewoon eraan denken is voldoende. Na een paar dagen voel je al effect op je gemoed en op je wereldbeeld. En komt er meer en meer en meer om dankbaar voor te zijn. Er zal wel een wetenschappelijke uitleg zijn met oxytocine en andere neurotransmitters, zegt een stem in mij. Dankbaar voor mijn wetenschappelijke opleiding dus 🙂
Het doet me denken aan iets dat we als maatschappij misschien iets meer hadden vroeger, vanuit de christelijke traditie: het dankgebed voor het eten, of het gebedje voor het slapengaan.
“Dank u god…” enzovoort. Een krachtig, verbindend ritueel.
Dank u!